Μπορεί να αφορά και το δικό μας παιδί;
Κατανοώντας τις αιτίες
Εξάρτηση και Ναρκωτικά:
Που βρίσκεται τελικά το Πρόβλημα;
Συνεχίζουμε την προσπάθειά μας να απαντάμε στα κυριότερα ερωτήματα που από την εμπειρία μας γνωρίζουμε ότι απασχολούν τους γονείς, στο φαινόμενο της χρήσης ναρκωτικών.
30. Σήμερα όμως είναι δύσκολο να αφήσουμε τα παιδιά να κάνουν ότι έχουν ανάγκη (να κινηθούν, να φωνάξουν, να κατασκευάσουν). Αρκεί να σκεφτούμε τις συνθήκες στα διαμερίσματα.
Πολλά παιδιά σήμερα έχουν πολύ λίγες δυνατότητες να κινηθούν, να αγγίξουν, να νιώσουν, να γευτούν, να ριψοκινδυνέψουν. Το περιβάλλον τους, το απαγορεύει και η διαπαιδαγώγησή τους τα εμποδίζει ακόμα περισσότερο («Μη λερωθείς»…). Γι’ αυτό πολλοί νέοι ψάχνουν για «διεγερτικά», προσπαθώντας να αντισταθμίσουν την έλλειψη της φυσικής ευχαρίστησης με τη βοήθεια τεχνητών διεγερτικών.
31. Πολλοί γονείς δυσκολεύονται στις μέρες μας να είναι πρότυπα χαράς της ζωής στα μάτια των παιδιών τους, καθώς η σημερινή ζωή δεν είναι ιδιαίτερα ρόδινη.
Για πολλούς γονείς είναι δύσκολο. Η εποχή μας είναι αγχώδης: αύξηση της βίας, καταστροφή του περιβάλλοντος, ανεργία κ.λ.π. Σε ένα κόσμο τόσο ασταθή, όπου πολλοί άνθρωποι δε μπορούν να τα βγάλουν πέρα δίχως τη βοήθεια υποκατάστατων, οι γονείς που θέλουν να είναι για τα παιδιά τους πρότυπα χαράς της ζωής πρέπει να αντλήσουν από τα προσωπικά τους αποθέματα και από τον περίγυρό τους.
32. Όταν όμως οι γονείς δεν αισθάνονται οι ίδιοι αυτή τη χαρά της ζωής πρέπει να υποκρίνονται μπροστά στα παιδιά;
Τα παιδιά διακρίνουν πολύ καλά το αληθινό από το μη αληθινό. Δεν μπορούμε να υποκριθούμε ότι αισθανόμαστε καλά με τη ζωή μας, δε θα γινόταν πιστευτό. Τα παιδιά μαθαίνουν από αυτό που πραγματικά είναι οι γονείς τους και όχι μόνο από αυτό που εμφανίζουν ότι είναι.
33. Τι γίνεται εάν εμείς οι ίδιοι είμαστε θλιμμένοι;
Γιατί θα έπρεπε οι γονείς να χαμογελούν πάντα; Συχνά, είναι προτιμότερο να λέμε στα παιδιά μας γιατί είμαστε θλιμμένοι από το να διατηρούμε ένα ψεύτικο χαμόγελο ή να παίζουμε κωμωδία. Γνωρίζουμε εξάλλου, ότι οι ουσιοεξαρτημένοι προέρχονται κυρίως από οικογένειες που εξωτερικά δείχνουν αρμονικές, όπου όλα μοιάζουν να πηγαίνουν καλά, αλλά λείπει ο αυθορμητισμός και κανένας δε μπορεί να είναι ο εαυτός του. Τα προσχήματα δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα. Είναι καλύτερα μερικές φορές να αναγνωρίζει κανείς τα όριά του. Ίσως είναι προτιμότερη μία «καλή» έκρηξη από καιρό σε καιρό, προκειμένου να αισθανθούμε ότι ζούμε! Πολλοί νέοι υποφέρουν γιατί αισθάνονται ότι ζουν σε ένα κόσμο που στερείται αυθορμητισμού, ενθουσιασμού, ένα κόσμο όπου βασιλεύει η λογική και όλα γίνονται για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Ορισμένοι από αυτούς μιλούν για μια «περίοδο παγώματος των συγκινήσεων». Ο παράγοντας αυτός μας φαίνεται πολύ σημαντικός. Οι ουσίες αντικαθιστούν αυτό το ζωτικό στοιχείο που η απουσία του ενοχλεί τους νέους: μια συναισθηματική ζωή που σπ άει τους κλοιούς που μας φυλακίζουν. Πράγματι, στη σημερινή καταναλωτική κοινωνία παραγκωνίζονται τα συναισθήματα, το πνεύμα της κοινότητας, η αλληλεγγύη, ο ενθουσιασμός και η φαντασία.
34. Λοιπόν, τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι γονείς;
Σήμερα πολλοί νέοι συχνάζουν σε club, προσπαθώντας να βρουν εκεί, εν μέρει, αυτό που τους λείπει. Θα ήταν καλό να μπορούσαν οι νέοι να βρουν στη καθημερινή ζωή κάτι από αυτά που ψάχνουν στα club: μία ζωή πιο αυθόρμητη, πιο αληθινή, στηριγμένη περισσότερο στις αυθεντικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Μέσα στην οικογένεια, οι γονείς ασκούν ένα είδος εμπειρικής μάθησης, ζώντας μαζί με τα παιδιά τους πολλά διαφορετικά γεγονότα που τους κάνουν να αγαπήσουν τη ζωή. Όσο περισσότερο είναι κανείς αληθινός και αυθόρμητος, τόσο κάνει αυτό που επιθυμεί πραγματικά, επιχειρεί πράγματα με δική του πρωτοβουλία και δίνει νόημα στη ζωή του.
